Η ζωή σχετίζεται με την συλλογή, την μετάδοση εκείνων των σπόρων που έχουν συλλεχθεί και μετά έρχεται ο καιρός της συγκομιδής της ζωής… και σ’ αυτά τα χρόνια στα οποία μπαίνεις, θα δρέψεις τους καρπούς των κόπων των δραστηριοτήτων σου, του τι έχεις δώσει μέχρι τώρα στην ζωή σου, σε τι έχεις επενδύσει… και ιδανικά η επένδυση αφορά την αυτοπραγμάτωση, την αυτοέκφραση και την ευθύνη της δημιουργικότητας, του τι δημιουργείς στις καθημερινές σου εμπειρίες… έχεις κάνει πολύν δρόμο σε σύντομο χρονικό διάστημα, έχεις κατορθώσει να κάνεις την στροφή και να ψάξεις για το καλύτερο στην ζωή – και βρίσκοντας το καλύτερο, γίνεσαι ικανή να το μοιραστείς με τους υπόλοιπους…
Μπορείς να ξεκινήσεις… τι θα ήθελες να καλύψεις σήμερα;
– (Δ.) Υποθέτω πως η εισαγωγή ήταν μια ανασκόπηση της ζωής μου έως τώρα…
– Προχωράς καλά… χαιρετίζεις την κάθε ημέρα με περισσότερη αισιοδοξία απ’ ό,τι στο παρελθόν, είσαι πιο αισιόδοξη αναφορικά με ό,τι δημιουργείς, με ό,τι είσαι ικανή να δημιουργήσεις… κατάφερες, με τον δικό σου τρόπο, να γίνεις ένα είδος πρέσβειρας για την χώρα σου, κατάφερες να επηρεάσεις την άποψη των άλλων σχετικά με την χώρα σου και τους πολίτες εδώ κι αυτό είναι θετικό, αυτό σημαίνει μετάδοση των σπόρων που έχεις συλλέξει – τους μεταδίδεις και δρέπεις τους καρπούς των καλών δονήσεων που λαμβάνεις από εκείνους τους ξένους που έχεις συναντήσει, με τους οποίους έχεις διαδράσει… πολύ θετικό – έχεις προσφέρει πάρα πολλά μέσω εκείνης της δραστηριότητας, σωστά;
– (Δ.) Ναι, υποθέτω… όλο αυτό αφορά την πατρίδα μου, αυτός είναι ο υπ’ αριθμόν ένα παράγοντας που με ωθεί…
– Δεν σου αρέσει ο οίκτος…
– (Δ.) Όχι, με κανέναν τρόπο…
Πηγαίνω στην Πολωνία σε δυο βδομάδες, κάποιο σχόλιο;
– Συνεχίζεις να κάνεις καλή δουλειά – έχεις ήδη δημιουργήσει δεσμούς εκεί και τώρα θα σε υποδεχτούν με ανοιχτές αγκάλες…
– (Δ.) Συμπεριλαμβάνεται και μια επίσκεψη στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, κάτι που θέλω να αποφύγω – ή πρόκειται για ένα τέλος ενός κύκλου που θα έπρεπε να βιώσω;
– Όχι, απαραίτητα – είσαι υποχρεωμένη να πας; Αν δεν θέλεις να πας, γιατί να πας; Δεν πρόκειται για μια ευχάριστη μνήμη για κανέναν και η ανάκληση δυσάρεστων αναμνήσεων δεν έχει, κατ’ ανάγκην, ευχάριστη επίδραση σε κανέναν… αν δεις πως πρέπει να πας, τότε μπορείς να έχεις την πρόθεση να ενσταλάξεις γαλήνη στο περιβάλλον εκεί, να έχεις το μυαλό σου εστιασμένο στην γαλήνη…
– (Δ.) Μπορούμε να σχολιάσουμε αυτούς τους τελευταίους μήνες μετά τα Χριστούγεννα; Δυο λέξεις μπορώ να σκεφτώ για να τους χαρακτηρίσω: σκοτεινότητα και ανυπαρξία…
– Κενότητα… το 2013 είναι Έτος Αναδόμησης, μπορείς να πεις… το 2012 ήταν η Αποδόμηση, η απομάκρυνση της δομής προκειμένου να μπορέσει ο καθένας να αναδομήσει τον εαυτό του… αν κατεδαφίζεις μια δομή, υπάρχουν πολλά πράγματα μέσα της, ενδεχομένως, τα οποία θα ήθελες να επαναχρησιμοποιήσεις χτίζοντας ξανά: πρόκειται για χαρακτηριστικά του εαυτού τα οποία θέλεις να συνεχίσεις να χρησιμοποιείς ή από τα οποία θέλεις να συνεχίσεις να επωφελείσαι ώστε να τα πάρεις μαζί σου… είναι μια αναδόμηση, αυτή η νέα χρονιά είναι για αναδόμηση, για επανασχεδιασμό του εαυτού… το 2012 ήταν ένα τελείωμα προκειμένου αυτή η νέα χρονιά, το 2013, να είναι μια αναδόμηση…
– (Δ.) Χαρακτηριστικά όπως…
– Εσύ αποφασίζεις… ο καθένας αποφασίζει ο ίδιος… αυτή είναι πληροφορία την οποία όλοι χρειάζεται να συλλογιστούν – το ότι επανασχεδιάζεις τον εαυτό, επανασχεδιάζεις τις δομές του εαυτού: τα συστήματα πεποιθήσεων, τις ελπίδες, ουσιαστικά, τα πάντα… και τώρα που φθάνει η άνοιξη – ως καιρός για νέα ανάπτυξη, είναι η ώρα να μετακινηθείτε σ’ εκείνες τις νέες δομές του εαυτού οι οποίες έχουν σχεδιαστεί…
Εσύ προσωπικά ένοιωσες άδεια ή περιγράφεις την κενότητα τριγύρω σου;
– (Δ.) Ίσως και τα δυο… ήμουν περισσότερο παρατηρητής παρά συμμετέχων, παρατηρούσα τους συναδέλφους μου, τους μαθητές μου, την σχέση μου, τα πάντα… ήταν σαν να παρακολουθούσα μια ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσα: από απόσταση, σχετικά με μένα αλλά όχι εμένα – την ίδια στιγμή αντιλαμβανόμουν οτιδήποτε συνέβαινε τριγύρω μου…
– Έχεις αντιληφθεί πως δεν επηρεάζεσαι ή δεν φορτίζεσαι πια τόσο πολύ συναισθηματικά από τις εμπειρίες; Πως περισσότερο είσαι παρατηρητής ως προς το πώς περνά ο χρόνος;
– (Δ.) Ναι… είναι φυσιολογικό;
– Ναι, ασφαλώς…
– (Δ.) Και εν μέσω όλης αυτής της ύφεσης και της αγωνίας νοιώθω διασφαλισμένη, καθόλου εμπλεκόμενη, σαν να συμβαίνει κάπου αλλού, σ’ έναν άλλο πλανήτη, σαν να μην μ’ επηρεάζει, αν και ξέρω πως, με κάποιον τρόπο, μ’ επηρεάζει …
– Νοιώθεις πως έχεις γίνει μέρος της Νέας Τάξης Πραγμάτων – αυτό είναι το περιεχόμενο των Τελετών που Δημιουργούμε, αυτό είναι το αποτέλεσμά τους, αυτό είναι το όφελος της συμμετοχής, το όφελος του άλματος δια μέσου της στεφάνης εκεί πάνω, στην ενεργειακή πύλη του Πηλίου: μπήκατε στην Νέα Δόνηση, η οποία είναι υψηλότερη δόνηση απ’ ό,τι η παλιά… οι παρούσες οικονομικές προκλήσεις κλπ, η δυστυχία, αποτελούν μέρος της παλιάς δόνησης… η ζωή είναι ένα πέρασμα, η ζωή θα έχει πάντα προκλήσεις – θετικές και αρνητικές, σε μια δυαδική διάσταση, είναι θέμα του πώς επιλέγεις να συμμετάσχεις…
– (Δ.) Δεν είμαι βέβαιη για το αν πρόκειται για επιλογές ή απλώς συνέβη – ιδιαιτέρως μετά τους Δελφούς νοιώθω τόσο καλά σαν να τους χρειαζόμουν απεγνωσμένα και τώρα που συνέβη, νοιώθω ανακουφισμένη, άνετη…
– Και γιατί σου προκαλεί εντύπωση;!
– (Δ.) Κατ’ ουσίαν, με επαινώ, αν μπορώ να το πω έτσι, επειδή όλα αυτά τα χρόνια παραπονούμαι πως δεν νοιώθω την ενέργεια, πως δεν συμμετέχω με τον τρόπο που θα ήθελα, πως δεν κάνω σωστά τις ασκήσεις κλπ και τώρα βλέπω την επενέργεια και νοιώθω κατάπληκτη…
– Νοιώθεις έκπληξη επειδή επενεργεί… είναι απλώς θέμα χρόνου να το νοιώσουν όλοι – καθένας βρίσκεται στο δικό του μονοπάτι, δεν υπάρχει αγώνας μεταξύ του ενός και του άλλου, κανείς δεν κερδίζει μετάλλιο, κανείς δεν θα κερδίσει το χρυσό επειδή, στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει τίποτε να συγκριθεί με τον άλλον… δεν σχετίζεται με την αποκαλούμενη εξέλιξη του εαυτού, σχετίζεται με τον ίδιο τον εαυτό, άρα δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν άλλον…
Πέρασες τις δυσκολίες σου, όπως όλοι, δουλεύεις με τον εαυτό σου – κι αυτός είναι ο κοινός παρονομαστής στο μονοπάτι ή την πρόοδο του καθενός: ο καθένας δουλεύει με τον εαυτό του και όταν συμβεί, συμβαίνει στην κατάλληλη στιγμή…
– (Δ.) Στο Μουσείο των Δελφών στάθηκα μπροστά σ’ εκείνη την ασπίδα, η οποία με τράβηξε και με παρέσυρε, και μετά, στον Ναό του Απόλλωνα, υπήρξαν κάποιες πολύ έντονες στιγμές με τον Μ. και τον Χ. – θα Σχολιάσετε εκείνη την εμπειρία;
– Είναι σημαντικό να αντιληφθούν όλοι οι συμμετέχοντες πως αυτό που Προσφέρουμε είναι Δύναμη… κι όταν κάποιος έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την Δύναμη, είναι πάντοτε προτιμότερο να βιώνει την εμπειρία, τις αισθήσεις, τα συναισθήματα, τις σκέψεις – αν αρχίσετε όλοι να το αναλύετε, να το καθιστάτε νοητική διεργασία, τότε αμφισβητείτε την παρουσία…
– (Δ.) Χρησιμοποιήσατε την λέξη Δύναμη ενώ εγώ βλέπω την ασπίδα ως Προστασία…
– Αν αρχίσεις να το αναλύεις, να το διαχωρίζεις, τότε το μετατρέπεις σε κάτι νοητικό και ίσως η δύναμη να ματώσει, να αποχωρήσει… όλο αυτό είναι γενική πληροφόρηση κι Έχουμε ήδη μιλήσει για δύναμη στην εισαγωγή…
– (Δ.) Υπερασπίζοντάς με θα έλεγα πως εκείνες οι στιγμές ήταν πολύ σπάνιες, μοναδικές μέσα σ’ αυτά τα δέκα χρόνια μαζί Σας και…
– Και ήταν για σένα, δεν χρειάζεται καν να το διερευνήσεις επειδή, ξέρεις, κάποιες φορές όταν έχεις να επιλύσεις ένα πρόβλημα ή μια πρόκληση στην ζωή, καλύτερα να το αφήνεις να καθιζάνει – αυτό σημαίνει ‘παίρνεις την συνειδητότητά σου ή το μυαλό σου μακριά τους ώστε να έχει την ευκαιρία να ανοιχτεί, να διευρυνθεί και να σου προσφέρει την λύση’… όταν δεν κατανοείς κάτι ή όταν υπάρχει απορία, καλύτερα να ‘το αφήσεις για ένα διάστημα’ και κάποια στιγμή θα βρεθεί η λύση στο νοητικό… υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις προσπάθειες του μυαλού να εισχωρήσει στην κοσμική συνειδητότητα και την κοσμική συνειδητότητα που εισχωρεί αργά-αργά στο μυαλό…
Επομένως, αυτές οι εμπειρίες που έχουν και νοιώθουν πολλοί, έχουν να κάνουν με την κοσμική συνειδητότητα – είτε αφορά σε διαλεύκανση προηγούμενης ζωής είτε σε κάτι από το μέλλον ή κάτι παγκόσμιο, κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί από μόνο του… είναι πάντα πρόσφορο να καταγράφετε τις εμπειρίες σας μετά τις Τελετές ή τις Επεμβάσεις και να τις αφήνετε…
– (Δ.) Με προβλημάτισε εκείνη η εμπειρία επειδή θεωρούσα πως είχα τελειώσει με πολεμιστές και όπλα, είχα παραδώσει την πανοπλία μου στο άγαλμα του Λεωνίδα, στην Σπάρτη, πέρσι το καλοκαίρι όπως με Είχατε συμβουλέψει κι έτσι νόμισα πως είχα τελειώσει μια και καλή – και ξαφνικά, βρίσκομαι να κλαίω μπροστά σε μια αναθηματική ασπίδα μαζί με δυο συμπολεμιστές…
– Η ασπίδα δεν είναι όπλο, είναι εργαλείο, όμως δεν χρησιμοποιείται ως όπλο αλλά για να αποσπάσει ή να υποσκελίσει όπλα, έτσι δεν είναι; Επομένως, αυτό μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα: την πνευματική ασπίδα που σου Αναφέραμε στην πρώτη σου επικοινωνία μαζί Μας… την προστασία της καρδιάς ώστε να μην παίρνει τα πράγματα προσωπικά… τον διαχωρισμό μεταξύ του ενός και του άλλου προκειμένου να εμποδίσει τα όπλα του άλλου από το να φτάσουν εκείνον που κρατά την ασπίδα… και είναι πρόσφορη η αποδοχή πως εκείνη η Τελετή στους Δελφούς ήταν πολύ-πολύ σημαντικό σκαλοπάτι για το μονοπάτι τους για πολλούς, πως πολλοί έχουν αποκαλυφθεί, πολλοί βίωσαν εμπειρίες που τους άλλαξαν την ζωή κατά την διάρκεια της Τελετής Έναρξης αυτής της περιόδου…
– (Δ.) Σ’ ένα reading, χρόνια πριν, Είπατε πως ‘μετά την μάχη στις Θερμοπύλες, συγκεντρωθήκαμε ξανά και αποφασίσαμε να ξαναδοκιμάσουμε μ’ άλλον τρόπο’ – γιατί είναι αυτό το μέρος ορόσημο αυτού του Σχεδίου; Επρόκειτο γι’ άλλη μια μάχη εναντίον του εχθρού ανάμεσα σε πολυάριθμες, τι το καθιστά τόσο διαφορετικό;
– Αναφερόμαστε στο σώμα νερού – αυτό το νερό έχει μεγάλες δυνάμεις να παράσχει σε οποιοδήποτε πλάσμα εισέρχεται σ’ αυτό με σεβασμό… αυτήν την φορά, Ζητήσαμε από τους συμμετέχοντες να ρωτήσουν το νερό τι ήθελε αυτό – δεν Προτείναμε να εισέλθουν οι συμμετέχοντες με τις δικές τους ιδέες του τι θα άφηναν στο νερό αλλά αντιθέτως, να ρωτήσουν το νερό τι ήθελε να πάρει από τους συμμετέχοντες κι αυτό είναι αξιοσημείωτο επειδή υποδεικνύει πως ο Χώρος συνεργάζεται πιο αρμονικά μ’ αυτήν την Πηγή… το ξέρεις πως σου παίρνει κάποιον χρόνο να ζητήσεις ό,τι χρειάζεσαι, έτσι δεν είναι;
– (Δ.) Ναι, έτσι είναι…
– Χρειάζεσαι να νοιώσεις πολύ άνετη και ασφαλής για να μπορέσεις να πεις: τώρα χρειάζομαι αυτό…
– (Δ.) Πήγα στις Θερμοπύλες με τρεις από τους Ισπανούς φίλους μου – ποιο ήταν το κίνητρό μου;
– Γιατί δεν Μας λες εσύ γιατί τους πήγες εκεί;
– (Δ.) Ένα προσκύνημα σ’ έναν ιερό Χώρο, ένα μνημείο κι ένα ορόσημο…
– Μπήκαν στην πηγή; Τους έδωσες κάποιες οδηγίες;
– (Δ.) Ναι…
– Επομένως το πήρες επάνω σου να ηγηθείς μιας Επιχείρησης εκεί, ας πούμε…
– (Δ.) Θεώρησα πως τιμούσα τον Χώρο δίνοντας σε κάποιους φίλους, μαζί με πληροφορίες για την ιστορία μας, το όφελος της εμπειρίας αυτών των ιαματικών νερών – επίσης, τους βοηθούσα να διώξουν την κούραση ενός μεγάλου ταξιδιού…
– Και ποια ήταν η αντίδρασή τους μετά το λουτρό;
– (Δ.) Ένοιωσαν εκστατικοί, μια μοναδική εμπειρία γι αυτούς, κάτι που ‘έπρεπε οπωσδήποτε να βιώσουν’, όπως επανέλαβαν πολλές φορές…
– Επομένως, βλέπεις πως η επιχείρηση επέτυχε, τα κατάφερες στην προσπάθειά σου, οπότε πρόκειται για κάτι θετικό…
– (Δ.) Το σχόλιό Σας αναφορικά με την σχέση γονιού-παιδιού;
– Δουλεύεις ακόμη πάνω στην σχέση σου μαζί τους… γνωρίζεις πως το παιδί επιλέγει τον γονιό κι όχι το αντίθετο… το παιδί χρειάζεται τον γονιό προκειμένου να εξελιχθεί, γι αυτό το παιδί – ή η οντότητα επιλέγει τους συγκεκριμένους γονείς… οι γονείς κάνουν το καλύτερο που μπορούν για να διαμορφώσουν τον δρόμο της ζωής χάριν του παιδιού και σε κάποιο σημείο ο γονιός ίσως πάρει κάποια απόσταση από αυτά προκειμένου αυτά να γνωρίσουν τον εαυτό τους καλύτερα…
– (Δ.) Γιατί επέλεξα την μητέρα μου ως πρότυπο ζωής;
– Για να σου δώσει ώθηση στην ζωή, για να σε σπρώξει – όπως μπορούσε, σε έσπρωξε… και τώρα σε σπρώχνει, ξέρεις: λες πως τους τελευταίους μήνες ένοιωθες ένα είδος κενότητας – θα μπορούσε να προέρχεται από το ότι πια δεν έχεις εκείνη την μήτρα, ας την πούμε έτσι, τριγύρω σου… κατά κάποιον τρόπο, αισθάνεσαι αυτήν την κενότητα σαν ελευθερία για σένα προκειμένου να μπορέσεις να ανέλθεις και να καταστείς περισσότερο παρατηρητής της ζωής σου…
– (Δ.) Αλήθεια είναι, συμβαίνει ήδη: παρατηρώ… και γιατί διάλεξα τον πατέρα μου;
– Σε προστάτεψε με όποιον τρόπο μπορούσε, προσπάθησε να σε προστατέψει από τις ανασφάλειες της ζωής – έκανε το καλύτερο που μπορούσε για να σου διαμορφώσει τον δρόμο της ζωής εκτός σπιτιού αντί να χτίσει έναν τοίχο για να σε κρατήσει μέσα… παρόλο που μπορεί να έχεις κάποια κριτική αναφορικά με τους γονείς σου, ίσως είναι επίσης πρόσφορο να δεις τα οφέλη: η ανεξάρτητη γυναίκα που έγινες είναι άμεσο αποτέλεσμα της γονεϊκής ανατροφής σου… η μητέρα σου δεν ήθελε να βιώσεις τους ίδιους περιορισμούς που βίωσε εκείνη στην ζωή της ως γυναίκα και τα κατάφερε! Πάντα υπάρχουν κάποια πράγματα που ίσως σ’ ενοχλούν όσον αφορά την ανατροφή σου αλλά μην ξεχνάς τα πράγματα που σου αρέσουν…
– (Δ.) Κάθε φορά που Σας ζητάω να μου Προτείνετε να επισκεφθώ έναν τόπο, Είστε εσκεμμένα ασαφείς…
– Δεν είναι η μέθοδός Μας να Σχεδιάζουμε το ταξίδι – καθένας σχεδιάζει την δική του κίνηση, ας πούμε…
– (Δ.) Γιατί; Θα πήγαινε ενάντια στην ελεύθερη βούληση αν μου Προτείνατε να επισκεφθώ έναν τόπο;
– Δεν είναι ο τρόπος Μας να Πούμε ‘πήγαινε εδώ ή πήγαινε εκεί’…
– (Δ.) Πού είναι το κακό να μου Προτείνετε να επισκεφθώ ένα συγκεκριμένο μέρος στην χώρα μας αντί κάποιου άλλου;
– Σχεδόν οπουδήποτε και να ταξιδέψεις θα είναι βοηθητικό… ξέρεις, έχουμε τον δικό Μας τρόπο χειρισμού των πραγμάτων και δεν Επιζητούμε τον έλεγχο…
– (Δ.) Δυο όνειρα… χθες βράδυ είδα πως η Τζαίην παντρευόταν ξανά… βρισκόμασταν κάπου στην Βόρεια Ισπανία και την έβλεπα να φροντίζει όλες τις λεπτομέρειες για την τελετή και αναρωτιόμουν ‘μα γιατί ξαναπαντρεύεται;΄ Ήταν εκεί και η κόρη της…
– Αυτό δένει με το όνειρο που είδε η Τζ. χθες βράδυ… είχε ζητήσει να δει ένα θεραπευτικό όνειρο την προηγούμενη βραδιά αλλά το είδε χθες και αφορούσε μια ένωση, έναν γάμο: τον γάμο με το πνεύμα, την ενότητα… η Τζαίην πλησιάζει τον θεό, ας πούμε, και όσο πλησιάζεις και πλησιάζεις στον θεό του εαυτού, ικανοποιείσαι περισσότερο με οτιδήποτε έχεις… ή ικανοποιείσαι περισσότερο με τα πράγματα όπως είναι… η Τζ. έχει ακόμη να φτάσει στον προορισμό της, είναι ακόμη στον αέρα, δεν είναι σπίτι της – όταν φτάσει, θα είναι η συσσώρευση όλων των προσπαθειών της… όλα είναι σημειολογικά: το όνειρό σου, το δικό της – δεν αφορά άλλον άντρα, άλλον γάμο…
– (Δ.) Σχετίζεται μόνο με την Τζ. ή αφορά και μένα;
– Λίγο κι από τα δυο… εσύ είσαι ο σύνδεσμος με την Ισπανία, εσύ είσαι εκείνη που πάντρεψε τους Ισπανούς με τις τελετές στις Θερμοπύλες, εσύ τους έφερες σ’ αυτόν τον γάμο ανάμεσα στον ουρανό και την γη, εσύ έκανες την τελετή…
– (Δ.) Απίστευτο… σ’ ένα άλλο όνειρο επισκέφτηκα την Αλβανική Πρεσβεία προσπαθώντας να βρω μέσω πολλών επαφών εκεί ποιες ήταν οι πιθανότητες απελευθέρωσης ενός τμήματος της Βορείου Ηπείρου κι εκεί συνάντησα τον Πρέσβη ο οποίος αποδείχτηκε πως ήταν ελληνικής καταγωγής…
– Πρόκειται για πολιτική εμπειρία, περισσότερο… καθώς τα σύνορα μεταξύ των χωρών καθίστανται λιγότερο σαφή μέσω της μετανάστευσης και μετακινούνται μπρος-πίσω, συντονίστηκες με μια πολιτική φλέβα…
– (Δ.) Μια ερώτηση σχετικά με την Μακρυνίτσα… τον περασμένο Δεκέμβρη Σας ρώτησα το γιατί Βρισκόσασταν εκεί, το πώς Σχετίζεστε με την περιοχή, γιατί είναι το Πήλιο ιερό μέρος, αλλά η απάντηση που μας Δώσατε ήταν εσκεμμένα ασαφής…
– Μέσω της συνδεσιμότητας που υφίσταται μέσα σ’ ολόκληρο το σώμα της Ελλάδας… δεν Θέλουμε να αποκαλύψουμε κάποια προσωπική ιστορία, Προτιμήσαμε να Μιλήσουμε γενικά σχετικά με την περιοχή η οποία είναι ένα σημαντικό σημείο κρούσης…
– (Δ.) Ενεργειακά;
– Ναι…
– (Δ.) Οπότε, σ’ αυτήν την περίπτωση όλη η Ελλάδα είναι σημαντική…
– Ασφαλώς, αλλά Εργαστήκαμε πάρα πολύ στον Βορρά και πάρα πολύ στον Νότο…
– (Δ.) Οπότε το κεντρικό κομμάτι έλειπε…
– Δεν έχουμε αγγίξει το κεντρικό κομμάτι τόσο συχνά…
– (Δ.) Καταλαβαίνω…
Θα ήθελα να ρωτήσω για δυο μαθητές μου με μαθησιακές διαταραχές που βρίσκονται πολύ κοντά μου συναισθηματικά – συχνά εξαντλείται η υπομονή μου οπότε αναρωτιέμαι αν ο ρόλος τους είναι να μου την διδάξουν…
– Βεβαιώσου πως αγγίζεις το πίσω μέρος του λαιμού τους με το δεξί σου χέρι όταν αρχίζεις να νοιώθεις ανυπόμονη…
– (Δ.) Ναι, όπως Προτείνατε…
– Τα παιδιά αυτά είναι περισσότερο ευαίσθητα στην κίνηση της ενέργειας απ’ όσο στη νοητική εργασία: το μυαλό τους δεν δουλεύει όπως θεωρείται αναμενόμενο στον θεσμό της εκπαίδευσης, το μυαλό τους δουλεύει με έναν ιδιαίτερο, μοναδικό τρόπο, όπως το κάθε μυαλό…
– (Δ.) Είναι η υπομονή το μάθημά μου;
– Ασφαλώς… επίσης, η συμπόνια προς το αργό μυαλό, η αποδοχή της μοναδικότητας του καθενός… σ’ ένα σύστημα είναι πιο εύκολο να γίνει κάποιος ένα είδος βιομηχανικού εργάτη προσδοκώντας κάθε κομμάτι να είναι της ίδιας ποιότητας με το άλλο… καθώς το εκπαιδευτικό σύστημα δεν έχει επανεφεύρει τον εαυτό του ώστε να αναγνωρίζει τον καθένα ξεχωριστά, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι πετούν το γαλλικό κλειδί στην βιομηχανική παραγωγή για να σταματήσει το σύστημα να κινείται επειδή δεν πληρούν οπωσδήποτε τις προϋποθέσεις…
– (Δ.) Μετά την Συνάντηση της Μακρυνίτσας, Είπατε πως μας περιμένει Φως – Αναφερόσασταν στην επόμενη ζωή;
– Στους Δελφούς…
– (Δ.) Σας ευχαριστώ πολύ!
– Ασφαλώς, σε Χαιρετούμε και σε Καλωσορίζουμε…