Η ζωή είναι γεμάτη με ευκαιρίες…
Καθώς κινείστε προς έναν στόχο, το Σύμπαν προσφέρει πολλές μικρές ευκαιρίες προκειμένου να αποδείξετε στον εαυτό σας και στις όποιες δυνάμεις πως αυτή είναι η κατεύθυνση προς την οποία ελπίζετε να κινηθείτε… υπάρχει πάντα πολλή συνεργατικότητα μέσα στην παγκόσμια Δύναμη ζωής – όλα έχουν να κάνουν με το πώς θα γίνετε πολύ καλοί παίκτες…
Και καθώς αποκτάτε περισσότερη επίγνωση, περισσότερη συνειδητότητα του Εαυτού, καθώς αναγνωρίζετε τις ανάγκες του, τις μεθόδους με τις οποίες εξαπατάστε, μαθαίνετε πώς να παίζετε καλύτερα αυτό το παιχνίδι της ζωής… φυσικά, υπάρχουν πάντα απώλειες, όπως υπάρχουν και ευκαιρίες για κέρδη… ίσως, κερδίζετε απλώς λίγο περισσότερο χρόνο στην ίδια κατάσταση προτού υπάρξει χρεία μετακίνησης…
Μπορείς να ξεκινήσεις…
– (Δ.) Σήμερα είναι Εθνική Εορτή στην Ελλάδα – αναρωτιέμαι αν θα Θέλατε να κάνετε ένα σχόλιο σχετικά με την παρούσα κατάσταση της χώρας μου…
– Ιστορικά, ήταν μια σημαντική μέρα! Ελάχιστοι Έλληνες σήμερα είναι πατριώτες – οι περισσότεροι είναι απασχολημένοι με τις προσωπικές τους προκλήσεις, με τα δικά τους προβλήματα… ελάχιστοι βλέπουν αυτήν την μέρα ως μια ευκαιρία να σκεφτούν σχετικά με την χώρα τους…
Αυτή η χώρα δεν βρίσκεται στην καλύτερη θέση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση: η πρόθεση να μιμηθεί, κατά κάποιον τρόπο, τις Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχει καταστεί και τόσο επιτυχής προσπάθεια για την Ευρώπη! Πολλές από τις πιο μικρές χώρες αναλαμβάνουν τις αγγαρείες ή έρχονται τελευταίες και καταϊδρωμένες ή γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι για τις μεγαλύτερες χώρες – και η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση…
Αυτή η χώρα είναι εξαρτώμενη από άλλους προκειμένου να κινείται η οικονομία – μια χώρα, της οποίας το οικονομικό παιχνίδι βασίζεται στον τουρισμό, μπαίνει σε μειονεκτική θέση σε καιρούς οικονομικής κρίσης εν μέσω όλων εκείνων των χωρών οι οποίες αυτοαποκαλούνται ισχυρές… και η Ελλάδα θα υποφέρει…
Υπάρχει πάντα μια ομάδα η οποία εργάζεται προς την κατεύθυνση της διατάραξης της ηρεμίας των πολιτών – δυστυχώς, η δύναμή της προέρχεται εκτός των συνόρων…
Πώς βλέπεις την Ελλάδα; Διαφαίνεται πρόβλημα στον ορίζοντα, ξέρεις…
– (Δ.) Νοιώθω πως εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε τιμήσει την κληρονομιά μας, ό,τι μας έχει κληροδοτηθεί…
– Οι περισσότεροι δεν συναισθάνονται ούτε υπολογίζουν αυτόν τον όρο τιμή που αναφέρεις…
Είναι η τυπική σχέση γονιού-παιδιού έντιμη;!
Τιμούν οι γονείς τις επιθυμίες και ανάγκες των παιδιών τους ή τα ωθούν προς κατεύθυνση την οποία οι ίδιοι θεωρούν ωφέλιμη;!
Είναι η τυπική σχέση γονιού-παιδιού έντιμη;!
Τιμούν οι γονείς τις επιθυμίες και ανάγκες των παιδιών τους ή τα ωθούν προς κατεύθυνση την οποία οι ίδιοι θεωρούν ωφέλιμη;!
– (Δ.) Στο μυαλό τους, υποθέτω πως θεωρούν ότι κάνουν το σωστό, το καλύτερο για τα παιδιά τους…
– Και τα παιδιά τιμούν ό,τι έχουν μάθει οι γονείς τους στη διάρκεια της ζωής τους;
– (Δ.) Λένε πως ‘η εμπειρία είναι ο καλύτερος δάσκαλος’, σωστά;
– Οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν δυσκολίες κατά την διάρκεια αυτών των καιρών μετασχηματισμού… είναι αναγκαίο να μετασχηματιστεί η προσωπική πραγματικότητα – και οι εξωτερικές δυνάμεις ωθούν προς τον μετασχηματισμό εκείνους οι οποίοι δεν κινούνται από μέσα προς τα έξω, εκείνους οι οποίοι δεν αντιλαμβάνονται την ανάγκη η οποία σχεδόν επιβάλλεται από τα έξω… ακόμη και άνθρωποι οι οποίοι την αντιλαμβάνονται χρειάζεται να αναμετρηθούν με τις έξωθεν πιέσεις…
Η Γη και το ενεργειακό πεδίο επάνω της συναντώνται: υπάρχει μια ένωση ενέργειας, υπάρχει μια συσσώρευση ισχύος και ο άνθρωπος είναι αυτός που πρέπει να διαχειριστεί αυτήν την πίεση… αυτή, φυσικά, θα επιταχυνθεί στα επόμενα λίγα χρόνια – το 2012 θα δείξει μια απελευθέρωση: θα υπάρξει μια μεγάλη έκρηξη και η πίεση θα απελευθερωθεί…
– (Δ.) Τι ώθησε, τι προκάλεσε τους Έλληνες εκείνου του καιρού, το 1821, να κινηθούν πιο συνειδητά, πιο ενωμένα προς την Ανεξαρτησία τους;
– Είχαν φτάσει ‘στα όριά τους’, δεν είχαν άλλη επιλογή, ξέρεις! Όταν υπάρχει τεράστια κρίση, οι άνθρωποι πρέπει να συνενώνονται, πρέπει να αναλαμβάνουν δράση, πρέπει να βρουν κάποιον τρόπο να εναρμονίσουν τις ανάγκες τους… υπήρχε μια έντιμη Αποδοχή μη Ανοχής: δεν μπορούσαν να προχωρήσουν υπό τις ίδιες συνθήκες, έπρεπε να τις αλλάξουν… και προκειμένου να αλλάξουν, χρειάστηκε να ενωθούν ώστε να αποσπάσουν μια αλλαγή… κάποιες φορές, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να συνενώσεις δυνάμεις με άλλους…
– (Δ.) Διακρίνω μια ομοιότητα εκείνης της εποχής με την σημερινή;
– Κινείται προς εκείνην την κατεύθυνση! Αυτήν την στιγμή, ο τυπικός πολίτης είναι ακόμη υπερβολικά επικεντρωμένος στον εαυτό του, υπάρχει ακόμη υπερβολικός εγωκεντρισμός μέσα στην κοινωνία, υπάρχει μια αίσθηση ή μια υποψία ότι οι προκλήσεις αυξάνονται… όμως, ο τυπικός πολίτης αγωνίζεται ακόμη μέσα στον προσωπικό του κύκλο, δεν τον ανοίγει για να ευθυγραμμιστεί με άλλους! Υπάρχει, ακόμη, πολλή δυσπιστία ως προς την κατάσταση μη θεωρώντας την τόσο σοβαρή όσο φαίνεται… επίσης, υπάρχει μια απάθεια…
– (Δ.) Υπάρχει μια τηλεοπτική καμπάνια ψηφοφορίας σχετικά με τους Δέκα Σπουδαίους Έλληνες: ποιο είναι το κοινό τους χαρακτηριστικό; Τι απαιτείται για να είσαι Έλληνας; Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας;
– Πρόκειται για κάτι προσωπικό! Θα μπορούσες να ρωτήσεις τους μαθητές σου: ‘Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας; Υπάρχει πλέον Τιμή στο Έθνος; Από πού προέρχεται;’
– (Δ.) Από το παρελθόν, φυσικά! Δεν έχουμε κάτι στις μέρες μας για να νοιώθουμε περήφανοι στην χώρα μας…
– Δεν γίνεται να παίρνετε τα εύσημα από το παρελθόν – δεν είναι λογικό αυτό! Δεν μπορεί να επαίρεστε ή να καμαρώνετε για την δημιουργία κάποιου άλλου – μπορείτε μόνο να την θαυμάζετε…
– (Δ.) Επομένως δεν υπάρχει ένα κοινό χαρακτηριστικό…
– Αν έπρεπε να φτιάξεις μια λίστα με τα κοινά χαρακτηριστικά του σημερινού, μεσήλικα Έλληνα, πώς θα τον περιέγραφες;
– (Δ.) Δεν τολμώ καν να πάω εκεί…
– Βλέπεις, δεν θα ένοιωθες περήφανη να ευθυγραμμιστείς με τον τυπικό Έλληνα – είναι μάλλον πιο ωφέλιμο να συγκριθείς με τον τυπικό άνθρωπο αυτών των ημερών… βλέπεις, όλος ο στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν ήταν μόνο να ενώσει τους πολίτες μέσω κοινού νομίσματος αλλά να τους ενώσει ως ήπειρο ώστε να καταστεί ένα ανταγωνιστικό πεδίο απέναντι στις ΗΠΑ…
Υπάρχουν μεγάλες δυνάμεις που ξεδιπλώνονται και είναι πολύ ανταγωνιστικό… ο κοινός πολίτης δεν έχει ιδέα τι, πραγματικά, συμβαίνει στο τραπεζικό σύστημα, στην κυκλοφορία συναλλάγματος – εκεί είναι που παίζονται τα παιχνίδια!
Όλα αυτά συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες όπου παίζονται τα κερδοσκοπικά παιχνίδια – δεν μπορεί κανείς να καθίσει στο τραπέζι αν δεν έχει πάρα πολλά χρήματα! Είναι χαρτοπαιξία: πρόκειται για ένα παιχνίδι τράπουλας, θα το έλεγες, και υπάρχει πολύ μεγάλη μεταφορά κεφαλαίων αφού δεν υπάρχει πραγματικό παιχνίδι – σε κάθε παρτίδα υπάρχουν κέρδη και απώλειες…
Και ο μέσος πολίτης εκπροσωπείται από εκείνους που κάθονται σε εκείνα τα τραπέζια, όμως εκείνοι δεν ταυτοποιούνται: κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς ποιον να δείξει, παρά μόνον τους εκπροσώπους των χωρών… και ακόμη και τότε δεν μπορεί κανείς να τους φορτώσει την ευθύνη επειδή έχουν πάρα πολλούς άλλους που βρίσκονται τριγύρω τους ή είναι υφιστάμενοί τους… είναι μια πολύ άσχημη περίπτωση απληστίας οι Παγκόσμιες Υποθέσεις…
Η Ελλάδα είναι μια μικροσκοπική κουκίδα στον χάρτη… η Ελλάδα δεν έχει πραγματική δύναμη, δεν εκπροσωπείται σ’ εκείνα τα τραπέζια, ξέρεις… και η Ελλάδα μπορεί να καταστεί πιόνι στο παιχνίδι – αυτή είναι η αλήθεια, δυστυχώς…
– (Δ.) Υπάρχουν δυνάμεις εκτός γης που παίζουν αυτό το Παιχνίδι Ισχύος;
– Όχι, όχι… οι δυνάμεις εκτός γης είναι υπεύθυνες για την πίεση, δηλαδή για την συνάντησή τους με την γη… αλλά όλο αυτό είναι ένα ανθρώπινο παιγνίδι Απληστίας και Δύναμης…
– (Δ.) Οπότε το φταίξιμο είναι αποκλειστικά δικό μας…
– Γιατί φταίξιμο;
– (Δ.) Όταν υπάρχει δυστυχία, πάντα προσπαθώ να βρω τον φταίχτη…
– Έχει υπάρξει ποτέ πάνω στην γη εποχή δίχως δυστυχία;! Και δυστυχώς στην ζωή η Δυστυχία είναι εργαλείο Μάθησης!
– (Δ.) Με δεδομένα τα ταξίδια γύρω από την γη πολυάριθμες φορές, πόσο Έλληνες είμαστε πραγματικά;
– Υπάρχει κάποιο είδος ιδεαλιστικής προσέγγισης ως προς το τι είναι ελληνικό – η αλήθεια είναι ότι η αληθινή δύναμη βρίσκεται στο ελληνικό έδαφος…
τι είναι ελληνικό;
Η χώρα, η ενέργεια μέσα στην γη στους αρχαιολογικούς χώρους – αυτά είναι ελληνικά! Αυτά θα μπορούσες να θεωρήσεις ως κάτι ελληνικό επειδή υπήρχε ένα μεγαλείο πνεύματος το οποίο δημιούργησε την Τέχνη κλπ, μπαίνει στην γη… και προκειμένου να υπάρξει πρόσβαση σ΄αυτό δε χρειάζεται να γεννηθεί κάποιος από ελληνική μήτρα, χρειάζεται απλώς να έχει μια συγκεκριμένη στάση ευσέβειας απέναντι στην Δύναμη! Δεν έχει, κατ’ ανάγκην, σχέση με το παρελθόν – σχετίζεται περισσότερο με το παρόν και με την ικανότητα ευθυγράμμισης με την Δύναμη με ταπεινότητα…
Η Γη είναι ένα υπέροχο κόσμημα και, ενεργειακά, πάνω σ΄αυτήν την μικρή κουκίδα πάνω στην γη υπάρχει πολύ μεγάλο όφελος από την αντανάκλαση αυτών των θησαυρών οι οποίοι μπορούν να αντληθούν ή να παρακινηθούν να ανέλθουν από τη γη…
– (Δ.) Παρακολουθούσα ένα ντοκιμαντέρ για τον Θ. Κολοκοτρώνη, όπως πάντα ξέσπασα σε δάκρυα και με έκανε να αναρωτηθώ γι άλλη μια φορά τι διαφοροποιεί τους ήρωες από τους δολοφόνους, πότε αιτιολογείται ο φόνος…
– Αυτή είναι μια πολύ πνευματική ερώτηση!
Δεν αιτιολογείται – από πνευματικής άποψης δεν αιτιολογείται…
από ανθρωπιστικής άποψης, αν προστατεύεις τον εαυτό σου από το να πάθεις κακό, τότε αιτιολογείσαι να βλάψεις… αν όμως δεις την σκηνή από την άποψη του κάρμα, δεν δικαιολογείσαι ποτέ αν βλάψεις – καλύτερα να μείνεις μακριά από όποιον σε βλάπτει…
οι Έλληνες χρειάζονταν να καταπιεστούν καθ’ όλη την μακρά διάρκεια της τουρκοκρατίας, χρειάζονταν να ανακατευθύνουν την στάση τους προς περισσότερη συνεργασία, προς μεγαλύτερη συνειδητοποίηση του πού, πραγματικά, βρίσκονταν, του ποια είναι η πραγματική αξία…
Δεν αιτιολογείται – από πνευματικής άποψης δεν αιτιολογείται…
από ανθρωπιστικής άποψης, αν προστατεύεις τον εαυτό σου από το να πάθεις κακό, τότε αιτιολογείσαι να βλάψεις… αν όμως δεις την σκηνή από την άποψη του κάρμα, δεν δικαιολογείσαι ποτέ αν βλάψεις – καλύτερα να μείνεις μακριά από όποιον σε βλάπτει…
οι Έλληνες χρειάζονταν να καταπιεστούν καθ’ όλη την μακρά διάρκεια της τουρκοκρατίας, χρειάζονταν να ανακατευθύνουν την στάση τους προς περισσότερη συνεργασία, προς μεγαλύτερη συνειδητοποίηση του πού, πραγματικά, βρίσκονταν, του ποια είναι η πραγματική αξία…
Δεν βρίσκεται, κατ’ ανάγκην, στο ανθρώπινο σώμα τόσο πολύ όσο βρίσκεται στο σώμα της γης – η χώρα είναι που ενέπνευσε την μεγάλη ιστορική δόξα, η χώρα είναι που αξίζει να διατηρηθεί… και καθώς οι πολίτες κινούνται σε πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις προς την προσωπική τους ικανοποίηση ή το κέρδος, δεν συνενώνονται από κοινού προκειμένου να προστατέψουν ή να διατηρήσουν την γη πάνω στην οποία στέκονται – αυτή είναι η κίνηση προς το ‘τι πραγματικά σημαίνει να είσαι Έλληνας’: το να διατηρείς ό,τι σου είναι πολύτιμο…
τώρα όλη αυτή η ιδέα ‘ήρωες πολέμου’ είναι ένα είδος παιχνιδιού που παίζεται στην ανθρωπότητα…
τώρα όλη αυτή η ιδέα ‘ήρωες πολέμου’ είναι ένα είδος παιχνιδιού που παίζεται στην ανθρωπότητα…
– (Δ.) Και ποιος ήταν ο ρόλος του παιχνιδιού δημιουργίας ηρώων;
– Το να εστιαστεί η προσοχή των συμμετεχόντων σε ένα σημείο της ροής, ως σημείο εστιασμού…
– (Δ.) Θα ήθελα το σχόλιό Σας πάνω στην Περηφάνεια και την Αξιοπρέπεια…
– Η αξιοπρέπεια έχει να κάνει περισσότερο με την δράση – κινείσαι με έναν αξιοπρεπή τρόπο… η περηφάνεια είναι κατάσταση ύπαρξης – σημαίνει πως τιμάς την θέση σου δίχως, κατ’ ανάγκην, να είσαι περήφανος γι αυτήν… δεν αναλαμβάνεις τόση πολλή προσωπική ευθύνη ή δεν ταυτίζεσαι με την κατάσταση, ατομικά… η περηφάνεια έχει περισσότερο την θέση κτητικότητας σε σχέση με την αξιοπρέπεια, είναι περισσότερο προσωποποιημένη… αξιοπρέπεια σημαίνει να διαθέτεις περισσότερη ταπεινοφροσύνη…
– (Δ.) Τι συμβαίνει όταν η ψυχή αφήνει το σώμα; Ποια είναι τα μαθήματα; Και ποιος δίνει αυτά τα μαθήματα;
– Εμπλέκονται πολλές επιλογές… υπάρχει μια συσσώρευση προσδοκιών από την ζωή που βιώθηκε ως προς το πώς θα εξελιχθεί ο θάνατος, τι είδους δράμα θα συνοδεύσει τον θάνατο κάποιου… πολλοί άνθρωποι προσδοκούν να συναντήσουν αγαπημένους που έχουν φύγει από τη ζωή – οπότε αυτό και θα συμβεί είτε πρόκειται για το πραγματικό ενεργειακό πεδίο του αγαπημένου είτε όχι: μπορεί να πρόκειται για κάποιον που υποδύεται αυτόν τον ρόλο, απλώς για να τον συνδράμει στο όριο ζωής-θανάτου…
Υπάρχει, πάντα, προσωπικό που δουλεύει ενεργειακά για να βοηθά εκείνους οι οποίοι κινούνται μεταξύ διαστάσεων… κι αυτό το προσωπικό λειτουργεί με οποιονδήποτε τρόπο απαιτείται, αναλόγως των προσδοκιών αυτού που αναχωρεί είτε αυτές είναι συνειδητές είτε όχι…
Οι προσδοκίες, τα όνειρα, οι επιθυμίες παρουσιάζονται κατά την στιγμή της μεταφοράς – από κει και πέρα υπάρχουν πολλές διαφορετικές επιλογές ή ευκαιρίες εξέλιξης…
Ο μέσος άνθρωπος αρχικά κάπου χάνεται – αποτέλεσμα του φόβου που υφίσταται στο ανθρώπινο μυαλό αναφορικά με την μετάβαση προς τον θάνατο… κι αυτό το χάσιμο μπορεί να παρουσιαστεί με πολλούς τρόπους: ένα είδος εφιάλτη ή ένα όνειρο από το οποίο δεν μπορείς να ξυπνήσεις – τέτοιου τύπου αίσθηση… μια απώλεια συνειδητότητας… γενικώς, μια αίσθηση αποκοπής… όλοι έχουν εστιαστεί στα όνειρά τους…
Μια γενική δήλωση: όλοι έχουν πεθάνει στα όνειρά τους περισσότερες από μια φορά… όλοι έχουν την εμπειρία του πώς είναι να πεθαίνεις κατά την διάρκεια του ονείρου – είναι αρκετά παρόμοιο… τελικά, η αναχωρούσα ψυχή έρχεται σε μια ενοποίηση με την οντότητα, έρχεται μαζί με μια συνειδητή αναθεώρηση της ζωής που βιώθηκε… το άτομο μπορεί να κοιμάται κατά την διάρκεια της ενοποίησης σε έναν ελαφρύ ύπνο – όχι επειδή δεν ενδιαφέρεται πολύ αλλά επειδή δεν μπορεί να παραμείνει εστιασμένο, χάνει τα σημάδια… έχεις αποκοιμηθεί ποτέ σε τάξη ή παρακολουθώντας μια ταινία;
– (Δ.) Όχι, ακριβώς, αλλά καταλαβαίνω τι Εννοείτε…
– Το να χάνεται η ροή… φυσικά, όλα αυτά τα Λέμε μιλώντας, γενικώς, καθώς καθένας εξατομικεύει τον θάνατό του όπως ακριβώς εξατομικεύει την ζωή του…
– (Δ.) Τι είναι Ουσία;
– Το πνεύμα… η ουσία μπορεί να περιγραφεί ως η Έμπνευση του Πνεύματος: πανταχού παρόν, πάντα προσβάσιμο… ίσως, μερικές φορές, κατά την διάρκεια της ζωής, χρειάζεται περισσότερη προσοχή, περισσότερη άμεση προσπάθεια για την ευθυγράμμιση με την ουσία… κι άλλες φορές, απλώς εμφανίζεται από μόνο του… η έμπνευση να είναι κάποιος ζωντανός, να συνεχίσει την ζωή του, να παραμείνει στην ροή της δημιουργικότητας της ζωής οποτεδήποτε η ζωή φαίνεται να είναι υπερβολικά προβλέψιμη είναι ο καιρός να στραφεί η προσοχή του προς την ουσία της Εμπειρίας…
Θα μπορούσες, επίσης, να το δεις ως το μάθημα που εμπεριέχεται σε κάθε εμπειρία – αυτή θα ήταν η ουσία της εμπειρίας: το γιατί ήταν η εμπειρία πολύτιμη… ξεχνώντας όλες τις λεπτομέρειες και πηγαίνοντας κατευθείαν κέντρο…
– (Δ.) Και από πού προέρχονται οι σπόροι;
– Από τις προσωπικές επιθυμίες, από την προσωπική σχέση με την οντότητα… η οντότητα και η ατομική δουλειά συνεργάζονται για να σχηματίσουν την ζωή! Η οντότητα σου δίνει το σακί με τους σπόρους και εσύ πηγαίνεις στην ζωή σου και αποφασίζεις πού θα τους φυτέψεις, ποιους θα φροντίσεις, ποιους απλώς θα ρίξεις, ποιους ίσως δεν θα επιτρέψεις καν να αναπτυχθούν, ποιους θα φυτέψεις και μετά θα τους ξεριζώσεις επειδή δεν θα φέρουν σπόρους ή δεν θα ήθελες να φας το φρούτο αυτών των καρπών… υπάρχει, θα έλεγες, Καλό και Κακό σ’ αυτό το σημείο…
– (Δ.) Και ποιος ή τι αποφασίζει ή προσδιορίζει πότε γίνεται ένας σπόρος δέντρο;
– Εσύ έχεις τον σπόρο, εσύ τον φυτεύεις… αν θέλεις να γίνει δέντρο, τότε το φροντίζεις, το προσέχεις, επιλέγεις να το φυτέψεις στο σωστό περιβάλλον, στην σωστή ατμόσφαιρα, με το σωστό χώμα, τις σωστές συνθήκες… η ουσία ενυπάρχει στον σπόρο! Ο άνθρωπος, φυσικά, έχει ελεύθερη βούληση: μπορεί να κρατήσει αυτούς τους καρπούς μέσα στο σακί για ολόκληρη την ζωή του και να το επιστρέψει… και μετά, η επόμενη ζωή θα έχει την ευθύνη να φέρει εκείνους τους σπόρους, τους σπόρους της εξέλιξης…
– (Δ.) Και ποιος ορίζει το αν θα γίνει δέντρο;
– Γνωρίζεις πως μπορείς να φυτέψεις έναν σπόρο και να επιτρέψεις στην Φύση – αν τον φυτέψεις στο σωστό μέρος – να το φροντίσει… ίσως να βρεις κάποιους άλλους να φροντίσουν τον σπόρο… το συγκεκριμένο θέμα είναι ανεξάντλητο!
– (Δ.) Όμως τώρα ξεκαθαρίζει μέσα μου…
– Πολλά μπορούν να συμβούν… έχεις ευθύνη συνδυαζόμενη με ελεύθερη βούληση… μπορείς να κάνεις οτιδήποτε θέλεις στην ζωή αναλογιζόμενη την θέση σου ή το πού στέκεσαι σύμφωνα με τις αρχικές επιλογές που έχεις κάνει: τόπο γέννησης, φύλο, κατάσταση γέννησης όπως επηρεάζονται και οι επιλογές που έχεις… διαθέτεις Ελεύθερη Βούληση αλλά ίσως να μην έχεις τις ίδιες επιλογές με κάποιον άλλον…
– (Δ.) Είναι αναγκαία η δημιουργία Σχολής;
– Αυτό που είναι αναγκαίο είναι να έχει υποστήριξη αυτό το Κανάλι (Τζαίην), να έχει ενεργητική υποστήριξη από όσους από εσάς βρίσκονται κοντά της… η Σχολή αναπτύσσεται αφ εαυτής… βλέπεις, η ευκαιρία να εκδοθεί ένας τόμος: με άλλα λόγια, πρώτα θα βγει το βιβλίο – αυτό θα δημιουργούσε ενδιαφέρον στους σπουδαστές ως προς την ύλη… δημιουργώντας τον τόμο, η ύλη αρχίζει να εμφανίζεται στο μυαλό σου – έχεις την δύναμη να δομήσεις την ύλη επειδή εσύ είσαι η δασκάλα, εσύ είσαι αυτή που είναι εξοικειωμένη με την ύλη… συμφωνείς;
– (Δ.) Αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορώ να το φανταστώ ακριβώς μέσα μου, είναι κάτι ασαφές…
– Δεν έχεις φτάσει στον προορισμό σου, βλέπεις… είναι ασαφές επειδή είναι ακόμη στο μέλλον… δεν ξεκαθαρίζει επειδή είναι ακόμη μακριά στο μέλλον… μπορείς να το δεις αλλά δεν έχεις φτάσει ακόμη εκεί… τώρα οι συμμετέχοντες προετοιμάζονται… και ο θάνατος του πατέρα σου είναι σημαντικός όπως είναι ο θάνατος του πατέρα της Τζαίην – αυτό θα συμβεί πρωτύτερα, καταλαβαίνεις;
– (Δ.) ……………….
– Πέρασες από την πύλη της απώλειας του πατέρα σου, πρέπει να την περάσει και εκείνη πριν τακτοποιηθεί αρκετά για να προχωρήσει…
– (Δ.) Μπορείτε να Σχολιάσετε την σημασία της απώλειας των πατέρων μας;
– Πρώτα από όλα, απελευθέρωση από τον καρμικό δεσμό: υπάρχει μια απελευθέρωση προσδοκίας, υπάρχει μια απελευθέρωση στάσης ζωής – το έχεις νοιώσει αυτό, η στάση σου προς τον πατέρα σου άλλαξε αφού δεν κάνεις τα ίδια βήματα με την ίδια στάση ζωής…
Υπάρχει πάντα μια υποκειμενική σχέση με τους γονείς κι όταν ο γονιός αναχωρεί, ο ιστός μεταβάλλεται: η περιοχή στην οποία στεκόταν ο πατέρας σου… το βάρος της παρουσίας του πάνω στον ιστό σου έχει ελαφρύνει, άφησε αυτήν την διάσταση… αν υπάρχει κάτι που μπλοκάρει το φως, όταν απελευθερώνεται, τότε το φως μπαίνει εύκολα… αν υπάρχει ένα μεγάλο δέντρο έξω από το παράθυρο του σπιτιού σου, κόβοντάς το, είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα καινούργιο σπίτι, σωστά;
– (Δ.) Ναι…
– Επειδή κάθε στιγμή είναι διαφορετική μέσα στον χώρο… αυτό είναι που συμβαίνει όταν ο γονιός απελευθερώνεται από την ευθύνη του να βρίσκεται παρών στην ζωή του παιδιού…
– (Δ.) Κάποιες φορές, μέχρι που ξεχνάω πως έχει φύγει – πόσο φυσιολογικό είναι αυτό;
– Δεν έχει φύγει! Όλα αυτά τα χρόνια δουλεύεις να επιλύσεις την σχέση σου μαζί του μέσω κάθε σχέσης με μέλος του αντίθετου φύλου – έχεις προχωρήσει πάρα πολύ σ’ αυτό το πεδίο… και δεν έχει φύγει – αλλά εσύ είσαι ελεύθερη, βλέπεις… το νοιώθεις αυτό…
– (Δ.) Δεν κλαίω τόσο πολύ πια κι έχουν περάσει μόλις τρεις μήνες…
– Υπάρχει ένα τέλος στο πηγάδι των δακρύων, υπάρχει ένα τέλος στην θλίψη ή στο συναισθηματικό – τα δάκρυα είναι το συναισθηματικό… και όταν βγουν τα δάκρυα, τότε αφήνει χώρο για καινούργιες σκέψεις σχετικά με την σχέση, σχετικά με το τι υπήρχε ανάμεσα σε σένα και εκείνον, ποια ήταν η φύση της σχέσης, πώς επηρεαζόσουν… και τώρα έχεις διαφοροποιήσει τις νοητικές διεργασίες σου – τα δάκρυα είναι το συναισθηματικό κομμάτι το οποίο έρχεται και φεύγει…
Η Θλίψη χρειάζεται περίπου εννέα μήνες με έναν χρόνο – όπως ακριβώς το νεογέννητο περνά εννέα μήνες στην μήτρα, έτσι και η θλίψη χρειάζεται περίπου εννέα μήνες προκειμένου να επεξεργασθεί ή να παραδοθεί στην αλήθεια: πως δεν περπατά πλέον στην γη, δεν είναι πλέον παρών… για τους πρώτους εννέα μήνες μετά τον θάνατο, μπορεί να χαθεί η αίσθηση του αν είναι εδώ ή εκεί…
– (Δ.) Η αδελφή μου κι εγώ έχουμε έρθει ακόμη πιο κοντά μετά τον θάνατό του…
– Συμβαίνει σχεδόν πάντα, αυτό συμβαίνει όταν κάποιος φεύγει: η οικογένεια έρχεται πιο κοντά, υπάρχει πάντα Συγχώρηση… έχετε κι οι δυο σας απελευθερωθεί από την σύνδεση μαζί του, αλλά ακόμη στέκεστε η μια στον ιστό της άλλης… και μπορείτε να επανεκτιμήσετε το πώς νοιώθετε μεταξύ σας, μπορείτε να αλλάξετε τον τρόπο με τον οποίο σχετίζεστε… είναι ο τέλειος καιρός να επανεφευρεθεί μια σχέση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας όταν συμβαίνει ένας θάνατος… να έχεις υπόψιν πως παίρνεις την θέση συμβούλου δίπλα στον ηγέτη – πολύ σημαντικό για σένα να κρατήσεις αυτήν την θέση, αυτή είναι η θέση που έχεις στο πλάι της Τζαίην, ξέρεις…
– (Δ.) Εντάξει!
Θα ήθελα να ρωτήσω το πώς η δημιουργία οικογένειας δημιουργεί προβλήματα στο θέμα της Φώτισης…
Θα ήθελα να ρωτήσω το πώς η δημιουργία οικογένειας δημιουργεί προβλήματα στο θέμα της Φώτισης…
– Τα παιδιά μπορούν να γίνουν το μεγαλύτερο εμπόδιο επειδή το άτομο εστιάζεται περισσότερο στο παιδί, προβάλλει στο παιδί τα δικά του όνειρα, τις δικές του επιθυμίες κλπ… ένας λόγος για να κάνει κάποιος παιδί είναι για να κατανοήσει πως όλα τα παιδιά απαιτούν την ίδια προσοχή και αγάπη και υποστήριξη!
– (Δ.) Φυσικά!
– Επομένως, ένας από τους κύριους λόγους για να κάνει κάποιος παιδί είναι για να υπερβεί την δική του φιλαυτία…
– (Δ.) Εννοείτε πως φέρνουμε παιδιά στον κόσμο λόγω ιδιοτέλειας;
– Δεν έχεις αντιληφθεί πως κάποιοι άνθρωπο κάνουν παιδιά επειδή θέλουν να έχουν την δική τους εικόνα ή θέλουν να αποδείξουν κάτι;
– (Δ.) Είναι το διαζύγιο η λύση σε κάθε κακό γάμο;
– Καλύτερα να μην παντρεύονται καθόλου! Καλύτερα να υπογράφουν ένα συμβόλαιο ως γονείς του παιδιού και να συμφωνήσουν να το αναθρέψουν…
– (Δ.) Ποια η διαφορά;
– Ο γάμος είναι κάτι που έχει δημιουργηθεί από την Εκκλησία, από την Θρησκεία…
– (Δ.) Που σημαίνει;
– Για να κρατηθούν δυο άνθρωποι εστιασμένοι στον ίδιο στόχο: γάμος χωρίς πνευματικότητα, κάτι που είναι σχεδόν πάντα καταδικασμένο…
– (Δ.) Επομένως, αυτό είναι το μυστικό για έναν καλό γάμο, για μια καλή σχέση;
– Το να γνωρίζει κάποιος τον προορισμό του, ναι… το να γνωρίζει πως ο προορισμός δεν εμπεριέχει ή σημαίνει πως θα είσαι με το άλλο άτομο… ο προορισμός είναι πίσω στον δημιουργό ή στη κατεύθυνση του θεϊκού…
– (Δ.) Πώς μπορούμε να διακρίνουμε τα κρυστάλλινα παιδιά; Δεν είναι όλα κρυστάλλινα, έτσι;
– Όχι, δεν μπορείς πραγματικά να τα διακρίνεις παρά αφού μεγαλώσουν… θα στο πουν τα ίδια αν τα ρωτήσεις – αυτό το θέμα είναι από μόνο του μια ολόκληρη διόδευση…
– (Δ.) Κάτι για τις σχέσεις… αν με κάποιον τρόπο έχουμε περάσει από όλα τα είδη σχέσεων, ποιο είναι το εξέχον χαρακτηριστικό που αλλάζει μια σχέση σε μιαν άλλη;
– Η ανάγκη στην συγκεκριμένη στιγμή… καθένας είναι ξεχωριστός – έχει να κάνει με τον χαρακτήρα των εμπλεκομένων μερών…
– (Δ.) Πολλές επιλογές μας δεν είναι συνειδητές, έτσι;
– Σωστά…
– (Δ.) Επομένως τι δημιουργεί αυτές τις μη συνειδητές επιλογές; Πώς μπορούμε να γίνουμε πιο συνειδητοί;
– Με την εξέλιξη, την επίγνωση…
– (Δ.) Είδα ένα όνειρο τις προάλλες… ήμουν στο σχολείο και βρήκα στον φούρνο ένα τεράστιο κομμάτι ψωμιού οπότε το καθάρισα από το αλεύρι με το οποίο ήταν καλυμμένο, το έκοψα σε κομμάτια και το προσέφερα μέσα σε μεγάλα καλάθια στους συναδέλφους μου…
– Πώς το ερμηνεύεις;
– (Δ.) Γνωρίζω κάτι και θα έπρεπε να το μοιραστώ μαζί τους… στην ελληνική γλώσσα υπάρχει η λέξη αντίδωρον – αυτό που δίνει ο ιερέας στο ορθόδοξο εκκλησίασμα στο τέλος της λειτουργίας αντί δώρου… έμοιαζε ακριβώς έτσι, αλλά ήταν τεράστιο…
– Αντιπροσωπεύει την δύναμή σου να δώσεις προς τα έξω ό,τι συγκεντρώνεις εδώ και καιρό, να μοιραστείς τον πλούτο της σοφίας σου, ‘να ταΐσεις τους πεινώντες’… πολύ σημαντικό όνειρο καθώς οι συνάδελφοί σου είναι εκπαιδευτικοί – κι αυτό είναι ένα είδος προφητικού ονείρου πως μπορείς να διδάξεις τους δασκάλους, μπορείς να εκπαιδεύσεις τους εκπαιδευτικούς…
– (Δ.) Όμως, αν είμαι ακόμη στην διαδικασία Φώτισης και μετά από κάθε διόδευση νοιώθω πως αρχίζω από την αρχή, πώς μπορώ να διδάξω σε δασκάλους;!
– Αυτή είναι η καλύτερη θέση που θα μπορούσες να βρεθείς… δεν ξέρεις τα πάντα – έχεις πάντα την προσδοκία να μάθεις κάτι άλλο ακόμη κι όταν διδάσκεις κάτι που έχεις ήδη μάθει…
– (Δ.) Φυσικά… στην πραγματικότητα, νοιώθω πάντα μαθήτρια…
– Αυτό είναι που σε κάνει την καλύτερη δασκάλα…
– (Δ.) Γιατί ο Ιησούς και ο Αλέξανδρος πέθαναν τόσο νέοι; Κι οι δυο πέθαναν στην ηλικία των 33 χρόνων – έχει αυτό την σημασία του;
– Δεν Θέλουμε να το σχολιάσουμε αυτό, αλλά να ξέρεις πως δεν θεωρούνταν νέοι εκείνη την χρονική περίοδο – δεν ήταν ασυνήθιστο, με άλλα λόγια…
– (Δ.) Όμως θα μπορούσαν να είχαν προσφέρει πολλά περισσότερα αν είχαν ζήσει περισσότερο…
– Τόσο μπορείς να ταΐσεις… και μετά χρειάζεται να μετακινηθείς σε άλλη τραπεζαρία… τόσο μπορείς να ταΐσεις το ακροατήριο και μετά χρειάζεται να κινηθεί το ίδιο από μόνο του… δεν μπορούσαν να δώσουν παραπάνω επειδή όσοι βρίσκονταν απέναντι δεν μπορούσαν να λάβουν κάτι παραπάνω…
– (Δ.) Θέλω να σταματήσω να συγκρίνομαι όλη την ώρα, συνειδητά ή όχι… έχω αντιληφθεί πως συμβαίνει και δεν μου αρέσει και ούτε με βοηθά – υπάρχει κάποιο τέχνασμα;
– Απλώς να γνωρίζεις πως συμβαίνει – αυτό είναι το τέχνασμα, το να βλέπεις την ανοησία της σύγκρισης… ξέρεις πως ο καθένας είναι μοναδικός…
– (Δ.) Φυσικά…
– Και πως περιορίζεις έναν μαθητή συγκρίνοντάς τον με έναν άλλον… μην περιορίζεις τον εαυτό σου…
– (Δ.) Εντάξει, Σας ευχαριστώ πολύ!
– Ασφαλώς…